Brandberg en Etosha

Op zondag vertrekken we uit Swakopmund om via Brandberg naar Etosha te reizen. Voor vertrek zingen we eerst nog voor Enos, de kok, die vandaag jarig is. Nu heb ik nog een spijkerbroek en jas aan, maar dat zal vanaf vanmiddag voor de rest van de reis niet meer nodig zijn. Dan trekken we weer weg van de kust het binnenland in en daarmee komt ook de hitte weer in het zicht. Daar ben ik niet rouwig om.
We rijden eerst naar het noorden langs de kust richting Sceleton Coast om naar de pelsrobben te kijken. Voordat je ze ziet heb je ze al geroken, Honderden pelsrobben liggen op de rotsen en in de branding. Enorme grote mannetjes liggen er, en pasgeboren pelsrobbetjes. Hier en daar liggen dode pasgeborenen die blijkbaar niet sterk genoeg waren om te overleven. De kleintjes roepen om hun moeder en hier en daar zie ik dat ze bij hun moeder drinken. Schattig! De golven klappen hier hard op de rotsen, maar de grote pelsrobben blijven gewoon stevig zitten waar ze zitten.
Na het bezoek aan de pelsrobben gaan we zoals gezegd landinwaarts. We stoppen in Uis, een stoffig plaatsje waar niemand te bekennen valt. De supermarkt is dicht. Wel zijn er twee hotels/restaurants open waar we kunnen lunchen. De bediening laat op zich wachten. Ik heb een griekse salade gekozen, maar die blijkt bijzonder karig. Als er twee kleine blokjes feta op liggen dan is het veel en ik tel twee olijven. Ook ligt er amper sla, tomaat en komkommer op mijn bord. Dan in de bus nog maar wat zoute koekjes eten!
Na de lunch gaan we verder richting onze camping bij de Brandberg. We krijgen een lekke band. Rein had eerder al verteld dat ze een maand terug ook een lekke band hadden gehad en dat het twee uur had gekost om die te wisselen, dus dat belooft wat. Maar de mannen zijn bijzonder snel. Rein blijkt van alle markten thuis en ligt binnen no time onder de bus. Er zit een flink gat in de band en morgen zal er een nieuwe moeten worden gekocht. Er hangen twee reserve banden achter op de truck, maar die heb je ook echt nodig. In de woestijn wil je niet vast komen te staan. Binnen 3 kwartier zit er al een nieuwe band op en kunnen wij onze weg vervolgen.
Helaas is er nu onvoldoende tijd over om naar de White Lady op de Brandberg te gaan, dus dat moeten we tot morgenochtend laten wachten. Ook wel lekker om effe op het gemakje op de camping te zitten.
De tentjes staan weer in no time en dan is het tijd om de omgeving te bekijken. Ik zit hier nu naast mijn tentje op de comfortabele klapstoeltjes met rugleuning. Achter mij hoor ik een aantal reisgenoten die druk bezig zijn met de voorbereidingen voor het eten. Er lopen hier veel geitjes rond die voortdurend blaten. Ook lopen er ezeltjes rond. De wind waait en af en toe stuift het zand op. Er zijn stapelwolken, dus het is nu niet te heet meer. Over een klein uurtje zal het donker zijn en zitten we allemaal met onze hoofdlampjes aan. Bijzonder handige dingen, vooral ook als je wilt zien wat je eet. De sanitaire voorzieningen zijn hier beperkt. Ik vind het eigenlijk wel meevallen, er zijn toiletten en douches. Waarschijnlijk is het water koud en de wc's en toiletten zijn niet voorzien van een dak maar toch. Ook wel bijzonder om op de wc te zitten en de wolken boven je voorbij te zien trekken.
De groothoeklens is overigens weer in gebruik. Na een beetje oefenen weet ik nu ook manueel scherp te stellen, dus dat is fijn!
Maandag morgen gaan we eerst richting de Brandberg om naar muurschilderingen te kijken van de White Lady. De wandeling begint om half negen en dan is het nog redelijk koel. We lopen tussen de rotsen door wat vroeger een rivierbedding is geweest. Drie kwartier heen, even foto's nemen en dan weer drie kwartier terug. Lekker zo'n ochtendwandeling!
Voordat we naar Etosha doorrijden stoppen we in een stadje om de band te laten repareren (er blijkt geen nieuwe band voorradig te zijn) en om te lunchen. Ik ga ook snel nog even pinnen want ik ben door mijn Namibische dollars heen.
Etosha blijkt een gevarieerd landschap te zijn. Hier en daar groeit er amper iets en verderop staan de struiken en bloemen in bloei en hebben de bomen blad. Etosha is bijna 23.000 vierkante kilometers groot. We gaan dus onmogelijk alles zien in het park. We logeren de eerste twee nachten in een camping met een waterpoel waar de beesten komen drinken. Je kunt daar 24-7 achter een railing gaan zitten. 's Avonds zetten ze twee schijnwerkpers aan waar de beesten zich niets van aantrekken. De eerste avond zien we meteen twee olifanten die op hun dooie gemakje gaan drinken. Ook twee neushoorns laten zich zien.
Dinsdagmorgen vertrekken we om 6.20 uur voor onze eerste gamedrive. We zien heel wat dieren voorbij komen maar moeten er ook flink wat kilometers voor afleggen. Het is niet zo dat je elke minuut een heleboel dieren ziet. We hebben vandaag giraffen, kudu's, springbokken, gemsbokken, wildebeesten, leeuwen, diverse vogels, hyena's, jackhalzen, zebra's, dik-diks en struisvogels gezien.
Tot twee keer toe zien we leeuwen bij hun versgevangen prooi. Vervolgens zijn ze volgevreten en zit je te kijken naar een luierend beest waar geen beweging meer in zit. De tweede keer is een andere tourist zijn geduld kwijt en begint te tuteren. We worden beloond op een leeuw die opkijkt en uitgebreid zijn poten gaat schoonlikken.
Tussen de eerste en twee gamedrive van deze dag duik ik het zwembad in op de camping. Heerlijk! Dit is pas vakantie. Beetje rondzwemmen, beetje in de zon liggen en binnen no time weer droog zijn. Het is een erg warme dag dus een beetje verkoeiling is van harte welkom!!!
Woensdag trekken we door naar onze tweede camping in Etosha. Maar eerst maken we in de ochtend en de middag een gamedrive en stoppen we op het heetst van de dag om bij het zwembad te liggen. We hebben weer geluk vandaag. We spotten de door een wit modderlaagje bedekte olifanten, drinkende giraffen en wederom leeuwen. Ook zien we kudu's, dik-dik's, aasgieren, kraanvogels, grond eekhoorns en mongoosen. Zeker bij de waterholes kom je ogen te kort. Helaas hebben we het luipaard wederom niet gespot. Er bestaat nog een kleine kans dat we hem in de Okavangodelta gaan zien, maar ik betwijfel het.
Ook bij onze tweee camping in Etosha is een waterhole, maar door de hitte laten de beesten zich daar niet zien. In de verte hoor je de hyena's lachen en de jakhalzen lopen over de camping op zoek naar eten.
Ik heb twee mooie dagen gehad in Etosha en bijzonder veel verschillende dieren gezien. Ik heb een leuke map gekocht waarop alle dieren staan die in Etosha voorkomen. Handig voor als ik straks mijn foto's ga bekijken en niet meer weet welk beestje ik op de foto heb.
Donderdag hebben we een lange reisdag, we rijden naar Begani in de Caprivistrook. Vrijdag gaan we naar Botswana naar de Okavangodelta. We gaan een nacht wildkamperen op een eilandje. De tweede nacht slapen we in reeds opgezette tenten.