San Gerardo de Dota

Gisteren morgen zijn we weer in de bus gestapt en via San Jose naar onze volgende bestemming gereden. In het verkeer geldt daar het recht van de sterkste: als je niet brutaal bent, sta je morgen nog op dezelfde plek.
Onderweg zijn we nog gestopt bij een kerk. Op dat moment was er net een begrafenis bezig. Niet een geschikt moment voor foto's, maar wel bijzonder om van een afstant gade te slaan.
Via een onverharde weg van 9 km waar niet harder kon worden gereden dan 10km per uur (was nogal steil) kwamen we aan in het bijzonder mooie San Gerardo de Dota dat gelegen is in een dal op toch nog zo'n 1300 meter. Aan de temperatuur is dat goed te merken, het was vannacht niet veel warmer dan 10 graden.
Het is hier bijzonder mooi: het lijkt een beetje op een zwitsers dorpje met veel bloemen , hout en hoogte verschillen.

Vanmorge vroeg om zes uur ben ik met een groepje van vijf naar een waterval gelopen, een wandeling van twee uur die wel iets weg had van een survival trip. Ze zijn hier dol op enge bruggetjes, klim en klauter partijen en gladde stenen. De waterval was gelukkig de moeite waard.

In dit gebied komt de zeldzame vogel de quetzel voor. We waren nog maar net gearriveerd of een oude man wees ons de vogel in een boom aan, die kan ook weer op het lijstje worden weggestreept!

Na een heerlijk warme douche en het typen van dit verslag, ga ik zo maar eens mijn koffer pakken. Om elf uur vertrekken we richting Dominical alwaar we aan het zwembad of strand kunnen gaan liggen.