sanipass

Vandaag mochten we uitslapen. Ik was om zes uur wakker. Dat krijg je er van als je elke dag op dat tijdstip je bed uit moet.

Vervolgens ben ik met Stephanie naar een kleine waterval in de buurt gewandeld.

Om half een vertrokken we voor onze excursie naar de sanipass in Lesotho. Op dat moment wisten we nog niet dat dit een heel avontuur zou worden...

Drakensberge is ontstaan door twee vulkaan uitbarstingen miljoenen jaren geleden. De eerste deed de bergen onstaan. In het dal was water. De tweede vulkaan uitbarsting vond ondergronds plaats e heeft de bergen in verschillende jaren omhoog gedrukt.

De mensen uit Lesotho kwamen en komen via de sani pass naar Zuid-Afrika om goederen te verkopen (met name wol) en om goederen te kopen (kleding). In vroeger tijden duurde het drie dagen om van Lesotho naar Zuid-Afrika te komen. Thanx God voor de 4wd, zou je denken...

Tussen de grenspost in Zuid-Afrika en die in Lesotho zit een stuk no-mans land van 8km. De eerste paar kilometers ging het goed, toen ging er helaas een auto stuk. We waren met zes auto's, dus die mensen werden over de andere auto's verdeeld.

Helaas ging vervolgens onze auto ook stuk... We waren de laatste auto en helaas hadden de andere auto's niet door dat we pech hadden... Daar stonden we dan op de bergpas. In de mist naast het ravijn. Geen bereik met de telefoon.

De chauffeur, een jonge zuluman genaamd Warran (zijn zulunaam is voor mij niet uit te spreken) besloot dus maar een stuk de berg op te lopen. Toen hij uit het zicht was en ook niet meer terug kwam, deelden wij ons op in twee groepjes. De ene helft van drie bleef op die plek en ik ging met twee mannen de berg op.

Het was inmiddels namelijk al drie uur en zoals het er naar uit zag zouden we niet eens in Lesotho aankomen. Dat zou betekenen ik niet zo maar laten gebeuren!!

Dus hop met de benewagen de steile berg op. Geen zielig heuveltje, nee steil omhoog. We zaten inmiddels boven de boomgrens - boven de 2000 meter. Dus ijle lucht. Dat betekent een paar haarspeldbochten lopen en weer op adem komen.

Inmiddels hadden de andere chauffeurs ontdekt dat we nog ontbraken en dus kwam er een auto aan die ons het laatste stukje naar Lesotho heeft gebracht. Daar troffen we een bezorgde groep (we waren inmiddels ruim een uur kwijt)die zich over ons heeft ontfermt. Een groepsgenoot vond dat ik wel een snaps had verdient. Een hapies drankie. Pure alcohol als je het mij vraagt. Daarna ern rode wijn en dat op bijna 3 km hoogte. Die komen aan..

Nadat er weer genoeg werkende auto's waren (mr. T) had onze auto inmiddels gemaakt) gingen we weer terug. Meteen was iemand in onze auto al zijn paspoort kwijt. Toen kon je mij opvegen...

De terugrit ging voorspoedig. Warran legde nog van alles uit over de zulucultuur en bij aankomst kregen we ern zulu handdruk.

Nu lekker onder de douche geweest en zo lekker eten!!