Tobameer

Zo, ik heb inmiddels een internetcafe gevonden. Ik zit tussen de computerspelletjes spelende kinderen in ;-)
Gisterenmorgen zijn we vroeg vanuit Brastagi vertrokken. We zijn via de bergen naar een mooie waterval gereden waar we even zijn uitgestapt voor de foto's.
Vervolgens zijn we doorgereden naar een plaatsje waar het huis van de koning stond. Hij verbleef daar met zijn 24 vrouwen. De batak woonden - en sommigen wonen nog steeds zo - in een op potenstaand huis in de vorm van een boot, althans het dak heeft de vorm van een boot. Van onze gids, Widodo, heb ik begrepen dat de mensen oorspronkelijk afkomsting zijn uit Singapore en hier met de boot zijn aangekomen. Het huis van de koning is al honderden jaren oud. Op dit moment, eigenlijk vanaf de onafhankelijkheid van Indonesie, kent men in Indonesie geen koningen meer.
Vervolgens zijn we door gereden naar de rand van het Tobameer. Een meer van 40 km breed en 89 km lang.
We brachten een bezoek aan twee dorpjes waar we onder meer orginele batakhuizen hebben gezien inclusief de slachtplaats waar de vijand werd geexecuteerd. Een jongetje was heel gewillig om te laten zien hoe dat ging en precies op het juiste moment gaf hij een grote schreeuw. Erg grappig!
Een heerlijk boottochtje bracht ons bij ons hotel Toledo Inn. Vanuit het hotel, dat dus aan het Tobameer ligt, heb je prachtig uitzicht over het meer.
Hij is fijn... ben ik net lekker aan het typen, valt de stroom uit, kan ik weer opnieuw beginnen. ;-)
Voor het eten ben ik met een aantal groepsgenoten bij de bar wat gaan drinken. Aan het gegiegel van het meisje dat ons bediende te merken, wordt een whiskey cola niet vaak besteld en al helemaal niet door een vrouw!
Widodo - onze gids - had voor ons een rijsttafel met sate en friet geregeld. Je kunt wel raden hoe snel de friet ging! Ook had Widodo op een plaatselijke fruitmarkt bruine passievruchten gekocht die we na het eten als drankje kregen. Heerlijk! Morgen gaan we de rode variant uitproberen!
Vandaag stond een excursie naar een plaatsje hier in de buurt op het programma. Met de boot was het 5 kwartier heen. Best lekker zo op het meer! Eenmaal daar aangekomen zijn we naar een basisschool gegaan alwaar we werden toegezongen door groep 5. We hadden de kinderen geschat op ongeveer 8/9 jaar, maar ze waren al 11 jaar! Blijkbaar zijn de kinderen in Nederland toch een stuk groter! Zelf hebben we ook meegezongen met vader jacob in kanon en nadat zij het volkslied van Indonensie hadden gezongen, hebben wij het Wilhelmus gezongen.
Vervolgens hebben we een dansvoorstelling van de plaatselijke batak bijgewoond, en zelf ook meegedaan.
Na een wandeling over de lokale markt - waar we van die lekkere kleine banaantjes hebben gekocht - ging onze boottocht verder naar honeymoon eiland. Daar hebben we lekker gezwommen en geluncht.

De levensstijl van de mensen hier begint al een beetje te wennen. Al vind ik de meeste huizen - meestal met golfplaten daken - niet in verhouding staan tot de schotels die ik op elke woning zie en de meest moderne telefoontjes waarmee iedereen loopt. De mensen zijn vrolijk en heel vriendelijk. Als ze ons zien worden we veelal toegezwaaid.

Morgen wordt een lange reisdag. We zullen ongevere 8 uur in de bus zitten. We rijden terug naar Medan om vervolgens richting ons hotel vlakbij het oerang oetang reservaat te gaan. Om vijf uur worden we gewekt en om kwart over zes vertrekt onze boot. Ik moet er voorlopig maar niet te veel aan denken ;-).

Ik ga zo nog even op speurtocht naar cola zero. Dat is hier bij een gemiddeld restaurant of hotel niet te krijgen. Ik geloof dat ik inmiddels afkickverschijnselen krijg ;-).

Tot horens!