Krugerpark

Geweldig. Dat is in een woord het Krugerpark. Wat een prachtige ervaring.

Zaterdagmiddag zijn we aangekomen bij de Nambie gate. Onze ingang tot het park en tevens de plek waar we zouden overnachten in tenten. Om half vijf stapten we in 4wd's voor onze late afternoon gamedrive. Nog voor de officiële gate hadden we al een waterbuffel en een olifant gezien. Oooohs en aaaaahs alom!

De volgende dag, zondag, moesten we om vijf uur op voor onze dag gamedrive. We hebben de big five (behalve het luipaard) gezien. De dieren kijken helemaal niet op van alle auto's en jeeps. Ze gaan gewoon hun gang. Zo kan het dus zijn dat je met een stuk of acht auto's op een meter of vier van een groepje van drie leeuwen staat. Allemaal de motor uit, kijken en heel veel foto's nemen. Pas als een auto te dicht bij komt, gaan ze weg. Ook een kudde van wel 20 olifanten die bij de rivier bedding staan te grazen is zo mooi om te zien. Bij die rivierbedding liggen ook nijlpaarden en krokodillen. De rangers geven elkaar door als er een groot dier wordt gespot. Dan is het vol gas richting die locatie. Alleen als er een witte neushoorn wordt gespot, wordt het niet door gegeven. Stropers luisteren namelijk ook mee. Alleen dit jaar zijn al 400 witte neushoorns vermoord. Een hoorn leverd gemiddeld $ 60.000 op.....

Zondagavond ontdekken we in onze tent een spin. Hij zit alleen zo hoog dat ik er niet bij kan om hem te vangen en buiten te zetten. Laat Stephanie nu bang zijn voor spinnen... Die spin moet dus de deur uit voordat we gaan slapen. Gewapend met een kleding hanger staat ze op het bed op de muur te kloppen. De spin komt echter niet in beweging. Ook het gooien van een zakje tissues helpt niet. Inmiddels heb ik de slappe lach. Stephanie kan heel rustig in noodsituaties op haar werk in het ziekenhuis handelen, maar deze spin zorgt voor veel stress. Besloten wordt de spin te laten waar hij is en de bedden te verplaatsen naar het midden van de kamer, zodat de spin ons niet via de muur kan besluipen. Helaas ziet Stephanie vervolgens nog de houten balken boven ons hoofd, via welke balken de spin ons nog zou kunnen bereiken. Ik heb inmiddels buikpijn van het lachen. Dan toch maar gaan slapen, gewapend met een zaklamp. En dat lukt, petje af Stephanie!

Maandag morgen gaat de wekker weer om vijf uur. Vanmorgen staat de bushwalk op het programma. We gaan met de 4wd een stuk het park in. We zijn de 4wd nog niet uit of we hebben al twee witte neushoorns gezien. De twee gidsen hebben een jachtgeweer bij. Voor een aantal dieren zijn we immers een lekker tussendoortje. We naderen de neushoorns op dertig meter. Wat bijzonder om zo dichtbij te staan! Tijdens onze wandeling zien we nog een kudde zebra's. Als we dichtbij komen rennen ze weg. We hebben nog meer geluk want vervolgens komen we dichtbij een moeder neushoorn en haar kindje van een paar weken oud. Ook zij rennen weg als we te dichtbij naderen. Zouden we nu weer achter haar aan gaan, dan zou zeaanvallen. Dat gaan we dus niet doen.

Het heeft de afgelopen dagen veel geregend en het is koud geweest. Hopelijk gaan we nu het mooie weer tegemoet!